Se naviknav

Pola od denot go spijam
stom stanam liceto, zabite mijam
pizami soblekuvam
vo svoj stil se oblekuvam,
na ulica izleguvam,
vleguvam vo prviot ducan,
kupuvam rodeo meko,
palam cigara i taka
so cigara vo raka,
si velam ce pomine maka.
Se trudam da ostanam jaka,
no ne mozam, pi4ka sum znam,
no takov e covek vo moment,
koga ce se pocuvstvuva sam
i ne mi e stram,
stram treba da im e nim,
zosto sekoj od niv e kriv,
sto vremevo, nevreme nosi vo mene.
Magla, dozd i silna bura,
no prodolzuvam da guram,
vece se naviknav na problemite sekojdnevni,
se naviknav na ovoj zivot beden,
a tolku sakav da e vreden.
Znaes uste od mala,
go imav sonot vo glava,
uspeh da postignam
so postapka prava,
no nesto silno ne mi dava
da dostignam i da go imam
toa sto go sakam.
Ostanuvaat samo
ispisani listovi, liriki,
koi gi redam vo skafot,
tamu facaat mesto
i cesto se prasuvam
na kogo li mu znacat
momentite vo uzas
sto sekoj den me macat.
I spomenite pretopeni vo stihovi,
site bolni migovi
me teraat da pisuvam,
za mojot zivot i moite cuvstva,
no na koj li mu e gajle za mene,
me polnata so tegobi,
pa baraat nasmevka na liceto moe,
no nea ja nema,
zosto cetkata zivotov,
vo temno mi go boe.
I bolkata vo mene
pravi srcevo da vene,
no sepak sekoj den posle pladne,
so cekor, vo nadez,
dobro ce bide, se tesam,
ko sekoj covek ziv, povtorno gresam,
vo mislata slikata kon svetlost me vodi,
vo realnosta pogled, sto oci mi bodi.
Zosto majko, zosto me rodi?
Zar da patam i placam
nad sudbinata svoja,
sreca, zaboraviv toa stoe,
denes solzite ustava,
prestana da gi broe,
go izgubiv toa, sto go smetav za svoe,
svativ go nemam toa, sto mislev e moe.
I mnogu bliski ludje, otkrija maski,
me ostavija vo najtesko
da cekoram po stari daski,
prijateli lazni
go iskoristija deteto vo mene,
koe e naivno i veruva vo laga,
pa sega tone vo taga.
Vo gradite grutka,
sto srce mi stega,
si mislam ce se stopi
od pregolema zega
i seto toa poradi ludjeto drugi,
koi vlegoa vo mojot zivot
i cekoreja po mojte prugi,
a sega serat,
sega se nekoj i nesto,
mislat uspeale vesto
da me frlat na dno,
sum im storila dobro
mi vratile zlo.
No i toa e gotovo, zaminalo,
neka im e prosteno, pominalo,
jas probav da e naviknam
i na vakvoto sekojdnevie,
se soociv so situacijata i vidov,
samo ulicata mi ostana,
zatoa i sekogas, tamu se vracam,
a sega pogled kon kutijata i svacam,
cigarite se vece na nula,
a bolkata seuste tuka.
I posle ova znam,
nekoj ce me pluka,
mozda ce mislis e bruka,
no sto i da mislis ti,
jas ce orodolzam da pisuvam,
srce dodeka mi cuka.

макавели (Ерџан) подобри текстој имат бе....ромите....без навреда мислам...само мое мислење е ова...прифатиго како сакаш...позззззз

abe ok sega...ali se raboti za tekst napishan od devojche...i so znam...bi trebalo malku da se bodri za trudot...barem jas taka mislam..ete spored tekstot se gleda i deka ne e bash vozdrasna...pa koga ke zemam vo predvid ovie nekolku faktori ke recam....dobro e ali sekogash moze i podobro!!!