Ден ко ден, секој ист како да е последен
светна зракот ебен, морам повторно да се борам
за иднината да си ја створам
навкики да правам, ставам се на една карта
надвор тивко, дома се е партал
акам глава од ѕид, памет не ми иде
дека љубовта е љубов, серќата, среќа
кога немаш љубов немаш среќа
кога немаш сеќа немаш љубов
па таков ти е животот
се за една љубов,a тоа рапот
кој со останува со мен до крајот
рајот е горе, а пеколот овде доле
фронт со домашните ,како на бојно поле
еве еден показател, дека срќата ретко ја има
а и да ја имаш, ако не ја фатиш ти замина
губам борба, никогаш војна
со алшошол во рака, со душата на трака
не ми текнува моментално поќе фразаи
па морам да завршам ете така...
Home 
Portal 
Gallery 
Барај 
Регистрирајте се 
Влез 
Пет Јун 20, 2008 12:03 am